dag 3 van 21: een cadeautje door de schoorsteen

Gisteren was ik iets op mijn computer aan het doen en ik hoorde geluid uit de richting van de eetkamer/keuken komen. Het klonk als een lekkende kraan, dus ik dacht dat er een kat van de kraan aan het drinken was. Ik werd nieuwsgierig en ging kijken welke van onze 3 katten het was. Toen ik naar de wasbak keek zat daar geen kat, maar toen hoorde ik het geluid weer. Ik draaide mij om en hoorde dat het uit de openhaard kwam, maar omdat de deurtjes ervoor zaten kon het beestje er niet uit.

 

Een beetje geschrokken riep ik mijn moeder en vertelde haar dat er een vogeltje in de openhaard zat. Ze ging achter het muurtje van de keuken staan en zei dat ik het open moest doen, toen had ik echt het gevoel dat ik er alleen voor stond terwijl ik ook bang was. Ik deed heel voorzichtig een deurtje open en toen zat er opeens een zwart vogeltje op het randje. Ik vond het eng en durfde niet dichtbij te komen maar mijn moeder zij dat ik het moest pakken omdat ik dat al wel eens had gedaan dus ik vroeg haar een stokje te gaan halen omdat ik het beestje zo stil vond zitten en ik dacht dat het misschien gestikt was in het roet van de schoorsteen. Terwijl ik daar stond vroeg ik mij af waarom veel mensen bang zijn voor kleine diertjes en insecten maar kon niet op een antwoord komen. Toen ik het vogeltje naar een paar minuten nog niet naar buiten had gebracht zij mijn moeder dat ze de lege wasmand ging halen want die kan aan een kant dichtgeklapt worden, en toen hebben we heel voorzichtig het vogeltje in de wasmand geduwd en naar buiten gebracht, en dan komt opeens onze kat langs lopen dus moest ik het vogeltje alsnog oppakken en toen vloog het weg.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en heb toegestaan om te schrikken van het geluid uit de openhaard, omdat ik niet wist wat het was.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en heb toegestaan om bang te zijn voor het onbekende.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en heb toegestaan om mij alleen te voelen in deze situatie terwijl ik mij niet realiseer dat ik nooit alleen kan zijn als ik met mijzelf ben.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en heb toegestaan om mij in separatie met mijzelf te voelen.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en heb toegestaan om bang te zijn dat het vogeltje mij zou aanvallen.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en heb toegestaan om bang te zijn dat het vogeltje gestikt was.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en heb toegestaan om het niet leuk te vinden om een dood vogeltje uit de openhaard te halen.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en heb toegestaan om mij minder te voelen dan het vogeltje en daardoor er bang voor te zijn.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en heb toegestaan om niet meer te weten wat te doen om het vogeltje te bevrijden.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en heb toegestaan om het eng te vinden om het vogeltje op te pakken om het niet te laten pakken door onze kat.

 

Ik ga de verbintenis aan om vogeltjes niet meer als meer dan mij te zien of minder en mij te bevrijden van deze polarisatie.